U pacjentów w wieku podeszłym często występuje starczy zanik tkanek. Kobiety w wieku podeszłym mogą uskarżać się na starcze, atroficzne (zanikowe) zapalenie pochwy. Na atrofię narażeni są również pacjenci ze stwardnieniem rozsianym. W ich przypadku może dojść do wczesnego zaniku kory mózgowej. 2. Rodzaje i typy atrofii Bakteryjne infekcje pochwy: zachwiana równowaga. Typowe objawy bakteryjnej infekcji pochwy. Kiedy ryzyko infekcji pochwy wzrasta. Żeby kuracja infekcji pochwy była skuteczna. Jak złagodzić objawy infekcji pochwy. Infekcja bakteryjna pochwy ( waginoza bakteryjna) objawia się przede wszystkim zmianą wyglądu i zapachu wydzieliny z pochwy. Na grzbiecie języka pojawia się biała, nieregularna, płaska zmiana przypominająca wyspę (stąd nazwa tej jednostki chorobowej). Dotyka ona 1–2% ludzkiej populacji, ale występując rodzinnie nie ma znaczenia diagnostycznego, czyli jest niegroźna. Czytaj również: Spuchnięte dziąsła – przyczyny, leczenie i domowe sposoby Vay Tiền Nhanh. Zapalenie pochwy, jakich zasad higieny przestrzegać i jak je leczyć? Fot. iStockPhoto Opublikowano: 13:36 Zapalenie pochwy to jedna z najczęstszych dolegliwości kobiecych dróg rodnych. U podłoża zapalenia pochwy w zdecydowanej większości przypadków odpowiada infekcja o podłożu bakteryjnym, grzybiczym lub pasożytniczym. Zarówno objawy zapalenia pochwy, jak i sposób leczenia uwarunkowane są rodzajem drobnoustroju, który wywołuje stan zapalny. Zapalenie pochwy ma tendencję do nawrotów i powinno być leczone, gdyż brak odpowiedniej terapii może skutkować rozwojem takich powikłań jak zapalenie narządów miednicy mniejszej, a nawet niepłodność. Czym jest zapalenie pochwy?Zapalenie bakteryjne pochwy – przyczynyZapalenie bakteryjne pochwy – objawyZapalenie bakteryjne pochwy – leczenieZapalenie grzybicze pochwy – przyczynyZapalenie grzybicze pochwy – objawyZapalenie grzybicze pochwy – leczenieRzęsistkowe zapalenie pochwyZanikowe zapalenie pochwy Czym jest zapalenie pochwy? Zapalenie pochwy to stan chorobowy wynikający z zaburzeń w składzie fizjologicznej flory bakteryjnej pochwy. W warunkach prawidłowych pochwę zasiedlają bakterie Lactobacillus, czyli pałeczki kwasu mlekowego. Bakterie te odpowiadają za utrzymanie kwaśnego pH pochwy (około 4,5) oraz hamują namnażanie bakterii i grzybów chorobotwórczych. Zaburzenie składu flory bakteryjnej może być konsekwencją nieprawidłowej higieny, zaburzeń hormonalnych, stosowania antybiotyków czy ciąży. Zapalenie bakteryjne pochwy – przyczyny Zapalenie bakteryjne pochwy (waginoza) to stan nadmiernego namnażania się bakterii, które w warunkach prawidłowych zasiedlają pochwę. Zaczynają one dominować we florze bakteryjnej pochwy wówczas, gdy dochodzi do jednoczesnego ograniczenia ilości pałeczek kwasu mlekowego. Kiedy występuje bakteryjne zapalenie pochwy? Przyczyny to: stosowanie antybiotyków infekcje bakteryjne pęcherza moczowego stosowanie wkładki wewnątrzmacicznej częste stosunki seksualne (zobacz: nawracające infekcje po stosunku) menopauza i towarzysząca jej suchość pochwy (wynikająca z obniżenia poziomu estrogenów). W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 100 ml 79,00 zł Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z dobrym seksem, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN majtki menstruacyjne Light 90,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN SOS PMS, 30 kaps. 79,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 50 ml 59,00 zł Zapalenie bakteryjne pochwy – objawy Jeśli dojdzie do rozwoju bakteryjnego zapalenia pochwy, objawy sprowadzają się przede wszystkim do wystąpienia obfitych upławów barwy szarobiałej, o charakterystycznym rybim zapachu. Ponadto pojawić może się świąd okolic pochwy oraz ból towarzyszący stosunkowi seksualnemu. Nawet u połowy zakażonych bakteryjne zapalenie pochwy może przebiegać bezobjawowo. Zapalenie bakteryjne pochwy – leczenie Leczenie bakteryjnego zapalenia pochwy wymaga zastosowania antybiotyku. Gdy rozwinie się bakteryjne zapalenie pochwy, leki mogą być stosowane zarówno dopochwowo, jak i doustnie. Przed włączeniem antybiotykoterapii wskazane jest wykonanie posiewu z wymazu z pochwy, co pozwala zastosować odpowiedni lek. Dobrze, gdy jest to taki antybiotyk, który nie działa na pałeczki kwasu mlekowego, a zatem nie pogłębia zaburzeń flory bakteryjnej pochwy (np. metronidazol). Zobacz także: Zioła na infekcje intymne Zapalenie grzybicze pochwy – przyczyny Grzybicze zapalenie pochwy to stan zapalny powstały w efekcie namnażania się grzybów bytujących w pochwie. Mowa o drożdżakach Candida. Zapalenie pochwy grzybicze (drożdżakowe) rozwija się w efekcie spadku ilości pałeczek kwasu mlekowego, obniżenia odporności organizmu czy niewłaściwej higieny intymnej. Czynniki sprzyjające rozwojowi grzybicy pochwy to: choroby przewlekłe, np. cukrzyca długotrwała antybiotykoterapia lub glikokortykosteroidoterapia ciąża i menopauza przemęczenie i stres otyłość noszenie zbyt obcisłej bielizny. Przeczytaj więcej Grzybica Pochwy Zapalenie grzybicze pochwy – objawy W przebiegu drożdżakowego zapalenia pochwy objawy obejmują głównie pojawienie się białych, serowatych upławów, a także swędzeniem pochwy. Ponadto może pojawić się ból w trakcie stosunku, a także podczas oddawania moczu. Zapalenie grzybicze pochwy – leczenie W przypadku grzybiczego zapalenia pochwy leczenie sprowadza się do stosowania leków przeciwgrzybiczych. Mogą mieć one postać przeciwgrzybiczego kremu na zapalenie pochwy, a także globulek na zapalenie pochwy. Przewlekła grzybica pochwy wymaga leczenia lekami doustnymi. Rzęsistkowe zapalenie pochwy Rzęsistkowe zapalenie pochwy to schorzenie rozwijające się w efekcie infekcji pierwotniakiem – rzęsistkiem pochwowym. Do zakażenia dochodzi w efekcie kontaktu seksualnego z osobą zakażoną. Infekcja objawia się występowaniem obfitych, pienistych upławów o szarozielonym odcieniu. Często współwystępuje zapalenie cewki moczowej. Rzęsistkowe zapalenie pochwy wymaga stosowania antybiotyków – metronidazolu lub tynidazolu. Zanikowe zapalenie pochwy Zanikowe zapalenie pochwy (atroficzne zapalenie pochwy) to zapalenie występujące u kobiet w rozmaitym wieku, będące konsekwencją zaburzeń hormonalnych. Spadek poziomu estrogenów towarzyszący menopauzie, usunięciu jajników, terapii hormonalnej raka piersi prowadzi do zaniku błony śluzowej pochwy. Pojawia się suchość pochwy, ból podczas stosunku, większa podatność na infekcje intymne. W leczeniu zanikowego zapalenia pochwy największe znaczenie ma stosowanie hormonalnej terapii zastępczej oraz miejscowych preparatów nawilżających. Bibliografia: Kumar N. i in., Bacterial vaginosis: Etiology and modalities of treatment—A brief note; J Pharm Bioallied Sci. 2011 Oct-Dec; 3(4): 496–503. Niemiec T. i in., Stanowisko Zespołu Ekspertów Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczące etiopatogenezy i leczenia nawrotowej postaci drożdżakowego zapalenia pochwy i sromu Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Justyna Mazur Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Fot :Zinkevych / Liszaj to nazwa zmiany zapalnej skórnej o typie grudkowym, która ma charakter przewlekły i może (w niektórych postaciach) powodować miejscowe odczyny zanikowe skóry. Najczęściej spotykane rodzaje tej przypadłości to liszaj płaski (w tym jego odmiana obrączkowata) oraz twardzinowy. Leczenie liszaja w praktyce klinicznej opiera się na silnych lekach przeciwzapalnych, czyli głównie glikokortykosteroidach, a niektórych przypadkach również na lekach immunosupresyjnych, zmniejszających reakcje autoimmunologiczne. W leczeniu domowym podstawowe znaczenie ma prawidłowa pielęgnacja skóry oraz stosowanie domowych środków przeciwzapalnych działających ogólnie lub miejscowo. Czym jest liszaj? Liszaj to choroba skóry, która ma przewlekły, często postępujący charakter. Typowym objawem jest pojawianie się na skórze grudek, które definiowane są jako uniesione obszary o zmienionej barwie (najczęściej żywoczerwonej, purpurowofioletowej albo białawej). Grudki liszajowe mają wielkość 1–4 mm, choć czasem – przy zaostrzeniu choroby lub przy osłabieniu spowodowanym przez inne schorzenie – mogą mieć tendencję do powiększania się i zlewania. Charakterystyczną cechą grudek jest fakt, że powodują znaczny świąd, a w przypadku liszaja twardzinowego narządów płciowych nawet dokuczliwy, uporczywy ból. Jak wygląda liszaj płaski? Liszaj płaski nazwany jest też liszajem czerwonym (w nomenklaturze medycznej odpowiednio lichen planus czy ruber). Grudki są wielokształtne, a ich powierzchnia gładka i błyszcząca. Często obserwuje się tam siatkę jasnych żyłek – tzw. prążki Wickhama. Mogą one być w niektórych przypadkach bardzo liczne i tworzyć centralne przejaśnienia z czerwoną otoczką. Taką formę nazywa się liszajem obrączkowatym (obrączkowym). Miejscami, w których liszaj występuje najczęściej, są przedramiona i ręce, przednia powierzchnia brzucha i okolica lędźwiowo-krzyżowa oraz narządy płciowe i ich okolice. Zmiany mogą jednak pojawiać się na powierzchni całego ciała. Do ich wysypu dochodzi zwykle nagle. Pojawiają się jednocześnie z intensywnym swędzeniem. Drapanie grudek powoduje w krótkim czasie pojawianie się wokół nowych, satelitarnych zmian. Jest to tzw. objaw Köbnera. Ciężkie odmiany choroby prowadzą do przekształcania się grudek w brodawki (dotyczy to głównie goleni) czy pęcherze albo do bliznowacenia skóry owłosionej głowy. Czym jest liszaj twardzinowy? Liszaj twardzinowy i zanikowy (od łacińskiej nazwy lichen sclerosus atrophicus – w skrócie określany jako LSA) to odmiana choroby, której głównym przejawem są białawe grudki i stwardnienie tkanki łącznej w obrębie skóry sromu i prącia. Zmiany prowadzą do zaników skóry, wygładzania się fałdów warg sromowych u kobiet, a u mężczyzn do zwłóknienia i marskości żołędzi. Jest to typowe schorzenie wieku podeszłego. Pojawia się najczęściej u osób, które mają określone predyspozycje genetyczne i u których w procesie przekwitania dochodzi do znacznego obniżenia poziomów hormonów płciowych, głównie estrogenów. Podatne są też osoby cierpiące na choroby autoimmunologiczne dotyczące tkanki łącznej. Przyczyny i kliniczne leczenie liszaja Liszaj jest chorobą, której głównym podłożem są nieprawidłowe procesy autoimmunologiczne i związane z nimi reakcje zapalne i zwłóknieniowe (zanikowe). Duży wpływ na wrażliwość tkanek i możliwość choroby mają też zmiany poziomów hormonów płciowych. Dlatego w terapii liszaja stosuje się (odpowiednio do intensywności objawów klinicznych) silnie działające leki: preparaty immunosupresyjne; glikokortykosteroidy; estrogeny w postaci doustnej lub w plastrach umożliwiających wchłanianie przezskórne. Uzupełniającym postępowaniem w przypadku postępujących stwardnień i zaników skóry są krioterapia i laseroterapia. Domowe leczenie liszaja Wyleczenie liszaja domowymi sposobami jest trudne do zrealizowania ze względu na mechanizm powstawania choroby i konieczność silnego oddziaływania na organizm specjalistycznymi lekami – niezbędnymi, by zahamować lub ograniczyć postęp choroby. Domowe sposoby na liszaje nie są jednak pozbawione znaczenia. Cenne uzupełnienie terapii to na przykład: spożywanie produktów bogatych w witaminę A; miejscowe stosowanie substancji przeciwzapalnych (np. rumianek, szałwia); używanie łagodnych środków znieczulających swędzącą skórę (produkty naturalne zawierające mentol); zachowanie prawidłowej kondycji skóry poprzez codzienną higienę, nawilżanie; chronienie grudek przed zanieczyszczeniem czy otarciami, które groziłyby wtórnym bakteryjnym nadkażeniem, zaostrzeniem procesu chorobowego i gojeniem się zmian z pozostawieniem blizn. W przypadku terapii hormonalnej można ją uzupełniać spożywaniem roślin strączkowych zawierających fitoestrogeny. Największa ich ilość znajduje się w soi. Czy leczenie liszaja sposobami domowymi może być skuteczne? Leczenie liszaja wyłącznie domowymi sposobami najczęściej nie prowadzi – ze względu na złożony charakter tej dolegliwości – do zahamowania postępu choroby. Płyną jednak z niego niezaprzeczalne korzyści: zmniejszenie dolegliwości bólowych i świądu, ograniczenie stanu zapalnego skóry, spowolnienie postępu zmian chorobowych. Stosowanie środków domowych pozwala też często na zmniejszenie dawek leków, które muszą być podawane, by ustabilizować przebieg choroby. Ponieważ preparaty te nie są obojętne dla zdrowia, ich ograniczenie ma pozytywny wpływ na zdrowie całego organizmu. Zobacz wideo: Liszaj twardzinowy. Co trzeba o nim wiedzieć? Bibliografia: Rycroft i inni, Dermatologia, red. pol. L. Rudnicka i inni, tł. P. Traczewski, Warszawa 2014. M. Alam, H. Gladstone, R. Tung, Dermatologia kosmetyczna, red. pol. A. Ignaciuk, Wrocław 2011. Zanikowe zapalenie pochwy to jedno z obliczy tak zwanej atrofii urogenitalnej, czyli zmian zachodzących w układzie moczowo-płciowym kobiet, które są w okresie okołomenopauzalnym. Dolegliwość ta dotyka wiele pacjentek, bardzo obniżając ich jakość życia, szczególnie w sferze intymnej. Czym jest i jak objawia się atroficzne zapalenie pochwy? Czy każda kobieta wchodząca w wiek menopauzy powinna obawiać się atrofii pochwy? Jak radzić sobie z problemem?Burza hormonalnaMenopauza to trudny czas niemal dla każdej kobiety! Pierwsze objawy pojawiają się zwykle między 45. a 50. rokiem życia, a u niektórych pań nawet wcześniej. W tym okresie dochodzi do stopniowego spadku jajnikowej produkcji hormonów płciowych, przede wszystkim estradiolu − najsilniejszego z estrogenów. Wynikiem burzy hormonalnej jest pojawienie się różnych objawów menopauzy, między innymi atrofii urogenitalnej, w tym atroficznego zapalenia pochwy. Zanikowe zapalenie pochwy − objawyPochwa kobiety w okresie rozrodczym jest pod silnym wpływem estrogenów (głównie estradiolu), które zapewniają prawidłowe funkcjonowanie wyściełającego pochwę nabłonka i które wraz z pałeczkami kwasu mlekowego utrzymują jej prawidłowe, kwaśne pH. Spadek hormonów płciowych w czasie menopauzy prowadzi do zaburzenia funkcji zależnych od nich tkanek i pojawienia się objawów związanych z zanikowym zapaleniem zanikowego zapalenia pochwy to:znaczne ścieńczenie nabłonka pochwy,skurczenie i zwężenie pochwy,spadek elastyczności ścian pochwy,zwiększona podatność pochwy na urazy,obniżona produkcja śluzu,zastąpienie prawidłowej flory bakteryjnej (pałeczek kwasu mlekowego) przez inne bakterie,zmiana pH pochwy,utrata objętości tkanek warg sromowych i sromu,atrofia cewki moczowej, sromu, w przebiegu atroficznego zapalenia pochwy powodują bardzo silny dyskomfort zarówno w sferze fizycznej, jak i psychicznej. Problem ten jest jedną z najczęstszych przyczyn unikania stosunków płciowych wśród kobiet aktywnych seksualnie!„Od pewnego czasu odczuwam dokuczliwą suchość pochwy, pieczenie, a podczas stosunku nawet ból! Czy to zanikowe zapalenie pochwy?” – ginekolodzy często słyszą te słowa w swoim dolegliwości mają pacjentki z atrofią pochwy? Oto najczęstsze z nich:pieczenie i świąd pochwy,uczucie suchości,podrażnienie pochwy,nawracające infekcje intymne,upławy,nieprzyjemny zapach,ból podczas stosunku − dyspareunia,brak prawidłowego nawilżenia pochwy podczas stosunku,plamienie, a nawet krwawienie po pochwy – jak radzić sobie z problemem?Zanikowe zapalenie pochwy jest problemem przewlekłym, jednak przy pomocy różnych dostępnych metod można skutecznie łagodzić jego sposobem leczenia jest miejscowa terapia hormonalna, polegająca na aplikowaniu do pochwy preparatów zawierających estrogeny. Najczęściej stosuje się je w postaci globulek, tabletek czy kremów dopochwowych. Niektóre z tych preparatów, poza składnikiem estrogenowym, zawierają też pałeczki kwasu mlekowego, dzięki czemu odbudowują Twoją florę bakteryjną pochwy i obniżają jej pH. Leczenie to jest bardzo skuteczne − pacjentki odczuwają poprawę już po kilku tygodniach terapii. Objawy atroficznego zapalenia pochwy mogą Ci mniej doskwierać, jeśli stosujesz hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Systemowa hormonoterapia stosowana jest u kobiet, które poza atrofią pochwy, mają inne objawy leki na masz przeciwskazania do hormonoterapii lub z innych przyczyn nie chcesz lub nie możesz leczyć się w ten sposób, powinny stosować specjalistyczne środki nawilżające, lubrykanty, a także probiotyki ginekologiczne. Jeśli wybierasz tę formę leczenia, zwróć uwagę, by preparaty te były dedykowane strefom intymnym, gdyż w innym przypadku może dojść do podrażnienia i nasilenia dolegliwości!A o tym jak stosować lubrykanty podczas stosunku możesz przeczytać w artykule: Może być jeszcze rozkoszniej. Lubrykanty − jak je stosować podczas seksu? Wybierz się do ginekologa!Czy wiesz, że mimo uciążliwych dolegliwości wiele kobiet uznaje te obawy jako „normę” związaną z procesem starzenia i nie zgłasza się do lekarza? To ogromny błąd! Atroficzne zapalenie pochwy może skutecznie uprzykrzyć Ci życie, znacznie obniżając jego jakość. Nie musi tak być! Jeśli któryś z opisanych tu objawów jest Ci znajomy, umów się na wizytę do ginekologa. Lekarz zbada Cię i wykluczy inne przyczyny Twoich dolegliwości. Dzięki indywidualnie dobranej terapii możesz skutecznie pozbyć się przykrych dolegliwości i na nowo cieszyć się życiem!

domowe sposoby na zanikowe zapalenie pochwy